ديگه درخت بخشنده اي نيست كه پسركي رو خيلي دوست داشته باشه، درختا برگاشونو محكم چسبيده ن، شاخه هاشونو محكم تر، تنه شونو بازم محكم تر و ريشه شونو جانانه!
از باد نخواين كه عطر گلا رو براتون بياره، اگه گلا عطرشونو بهش بدن كه بعيده، باد اونا رو واسه خودش نگه ميداره!
ابرا به دعاي من و تو نيست كه از جلوي خورشيد كنار ميرن، از گرما عاصي ميشن!
دختر بند انگشتي رو تازگيا ديدي؟ خب طبيعيه، گل سرخ مطمئن گير نمياد!
نه، نرو. جاي زندگي همين جاست، روي زمين. اينا همش بهانه س. بهانه هاي من واسه فرشته نبودنم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر