چهارشنبه، آذر ۱۹، ۱۳۸۲


اون چيزي كه عذابم ميده نه سكوته، نه تنهايي تو خونه، نه رخوت بعد از ظهر، نه ليست كارهاي نكرده، نه بي حوصلگي. بلكه سكوته و تنهايي تو خونه و رخوت بعد از ظهر و ليست كارهاي نكرده و بي حوصلگي. من هنوز واكسن سرخك و سرخجه نزدم و تهديدي براي سلامت و سعادت نسل آينده به شمار ميرم. دقيقا به همين وحشتناكي؟

هیچ نظری موجود نیست: