دوشنبه، آبان ۲۶، ۱۳۸۲


هيچ وقت هيچ كيو نديدم كه بخواد شبيه يكي ديگه بشه و شبيه يكي ديگه باشه و موفق بشه اين كارو بكنه. تمام اونايي كه سعي كردن مثل فرهاد بخونن با اين كه سر هر آهنگ اون قدر زور زدن كه تارهاي صوتيشون يكي در ميون پاره شد، چيزي نشدن. همه اونايي كه خواستن مثل فروغ شعر بگن جز اين كه احساسات آبكيشونو به جاي شعرزنانه جا زدن، كاري از پيش نبردن. يا كتاباي كم برگي كه قرار بوده مثل كاراي شل سيلوراستاين باشه، اون قدر شعاري و مزخرف از كار دراومده كه روح اون مرحوم رو معذب ميكنه.


هيچ نسخه دومي به گرد پاي نسخه اصلي نميرسه. پس هيچ وقت قبول نكن كه نسخه دوم كسي باشي. شباهت ها گمراه كنندن، بهشون افتخار نكن. تو خودت بدون اين كه مثل كسي باشي فرشته اي. فرشته ي مغروري باش! فهميدي كله پوك جون؟!



هیچ نظری موجود نیست: