هرگز روی رنگین کمانی راه نرفته ام.
هرگز به آسمانی نرسیده ام.
هرگز دو دست فرشته ای را به دست نگرفته ام.
هرگز حلقه نورانی تقدسی را بالای سرم ندیده ام.
هرگز چیزی جز دختری روی زمین نبوده ام.
اما بگذار برایت بگویم.
بگویم و بخواهم که بفهمی.
همین جا که هستم روی زمین
در همین شهری که هیچ نیست جز تکراری خاکستری رنگ
زیر همین آسمانی که از اینجا تا یک وجبش بیشتر پیدا نیست
و آویزان بر همین چوب رختی انسان بودن
خوشبخت و شاد بوده ام.