دوشنبه، اسفند ۰۷، ۱۳۸۵


هیچ چیز زندگی به شگفت انگیزی واگرا بودنش نیست.
شاید این خاصیت اول و آخر زندگی باشد،
شاید اصلاً کل فلسفه زندگی بدون این خاصیت لنگ بزند.
آشنا می شویم و خو می گیریم
و بعد دور می شویم.
همگرایی شاید یعنی مرگ.
واگرایی یعنی زندگی...
نمی دانم!

۲ نظر:

ناشناس گفت...

salam. pesare mahtabi kheili az vagara o hamgera sar dar nemiare vali ye chiz: ma be kheili chizha hamgera hastim va be kheili chiza vagara. in mafhooom dar kenare ye chiz dige mafhooom dare :D
masalan pesare mahtabi hamishe be samte mahtab hamgera khahad boood

ناشناس گفت...

خیلی بده که به اسکچ های یکنفر عادت کنی بعد طرف ناپدید بشه! همیشه دلم می خواست ببینمت امیدوارم هر جا هستی موفق باشی