یکشنبه، بهمن ۱۱، ۱۳۸۸

به روزها بگویید که من گذشتم

به شبها بگویید که پریدم از خواب

به دوستانم بگویید که همین حوالی ام

به شهرم بگویید که معشوقم بوده است.


به دیروز بگویید که فردا می آیم

به فردا بگویید که او هیچ وقت اهل اینجا نبوده است

به خاطره یادم نیاورید

به امید صدایم نکنید.


اگر فردا روشن شد، جایم را خالی نکنید

اگر آینده چون امروز و گذشته دلگیر بود، نگویید او خوب میدانست.

اسمم را به سردرها حک نکنید بی زارم می کند

به خاکم آذین نبندید که سبک بار بوده ام.


دلتنگم شوید اگر دوستم داشته اید، به آن چیزها که دوست میداشته ام

صدایم کنید به آن نام که می شناسید مرا

سفر نکرده ام

کناره گرفته ام.


***

به یاد همه تان.

۳ نظر:

G گفت...

welcome back! :)

G گفت...

uhum, I've bought a new cellphone that has WLAN receiver. I use it in our faculty & surf the net. but generally, u know, I've undergone a substantial change, & , good or bad, I prefer isolation, in a special way, maybe not in the general sense of the word... anyway... kash Iran budi... delam tange, vali ertebate interneti ya telephonie serf ro dus nadaram. azabam mide :(

G گفت...

دلم پره از دنیا. از همون جهتی که در پست قبلیت نوشته بودی. که نشد اونطوری که کاش میشد... نه، نشد...