دوشنبه، اسفند ۰۷، ۱۳۸۵


هیچ چیز زندگی به شگفت انگیزی واگرا بودنش نیست.
شاید این خاصیت اول و آخر زندگی باشد،
شاید اصلاً کل فلسفه زندگی بدون این خاصیت لنگ بزند.
آشنا می شویم و خو می گیریم
و بعد دور می شویم.
همگرایی شاید یعنی مرگ.
واگرایی یعنی زندگی...
نمی دانم!